Loneliness

---

Loneliness...

 میخواهم پرنده باشم 

ساده زندگی کنم

دور از هر رنگ وریا

پرواز کنم تا اوج اسمان ها

میخواهم ازاد زندگی کنم 

دور از هر حلقه ای به پا

قدری اب و دانه

جایی کوچک برای اشیانه

همین بس مرا 

برای شکر خدا

 

 

Loneliness...

از تنگنا محبس تاریکی

 از منجلاب تیره این دنیا 

 بانگ پر از نیاز مرا بشنو 

 آه ای خدای قادربی همتا 

 

Loneliness...

حال و روزم خوش نیست

 نپرس چرا

 فقط بدان 

 خوب میشوم ... دیر یا زود

 ولی

 زود دیر میشود

 

Loneliness...

این روزها،    دلم اصرار دارد  فریاد بزند  اما...  من جلوی دهانش را می گیرم،  وقتی می دانم کسی تمایلی به شنیدن صدایش ندارد!  این روزها من ...  خدای سکوت شده ام  خفقان گرفته ام تا آرامش اهالی دنیا،  خط خطی نشود!  سکوتی می کنم به بلندی فریاد ...  فریادی که فقط و فقط خدا آگاه باشد  از راز دلم  از این روزهای تنهایی و دوری و ...!  حسرت ، که در این هجــــــــــوم تاریکی  صدای دل هم به جایی نمی رسد!   Loneliness...ادامه مطلب

خسته ام

 از این هجوم سرد کابوس 

 این واژه های بارانی 

 سهم کوچکی از 

 شکستن بغض همیشگی من است 

 این روزها 

 حال دیوانه ای را دارم

 که همیشه زیر لب

 تنهاییش را فریاد میزند 

 انگار

 جایی دور 

 لبخندم را جا گذاشته ام 

 جایی میان خواب هایم

 این شب های طولانی

 تنها زمانی است برای

 فکر و زخم و کابوس

 

 

Loneliness...

چون به این خرد شدن دم به دم عادت کردم   به شکسته شدن از هر رقم عادت کردم  شیشه ام میبرم از بس که شکستم دیگر  به دل شیشه ای بی جنم عادت کردم  کمر پنجره از غصه من تا شد، تا  از بد حادثه با زیر و بم عادت کردم   به نصیحت شدن و حد زدن بی انکار   پیش چشم دو سه تا محترم عادت کردم   ان ور پنچره سرد است بده دم به دمم   من به این هم نفسی های کم عادت کردم  شادی پنجره در وسعت لبخند من است  این ور پنجره گرچه به غم عادت کردم  به نگاه همه اهل محل مشکوکم   سنگ بردار بزن شیشه ام عادت کردم   بی گناهم من و انقدر مرا سنگ زدی   تا به این شیشه بر کوچه هم عادت کردم     Loneliness...ادامه مطلب

نمیدانم چرا امشب

 دلم شور غمی دارد

 نمیدانم چطور گویم

 غریبی عالمی دارد

 زبانم باز میگوید:

 که گویم زندگی زیباست

 ولی دست قلم گویا

 دل پر ماتمی دارد

 

Loneliness...

زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم بر این تکرار در تکرار پایانی نمی بینم   به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم ولی از خویش جز گردی به دامانی نمی بینم   چه بر ما رفته است ای عمر ؟ ای یاقوت بی قیمت !  که غیر از مرگ گردنبند ارزانی نمی بینم   زمین از دلبران خالی ست یا من چشم و دل سیرم ؟ که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم   خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می خواهد که من می میرم از این درد و درمانی نمی بینم     Loneliness...ادامه مطلب

آه ای فصل سرد خستگی

 چون غباری بر تن این زندگی

 همچو سنگی بر سر جریان رود

 باز میداری مرا از پویندگی

 دیدنت دریای مرا خون میکند

 جام زهری بر شراب زندگی

 وهم مرگ و کابوس ترسی در شبم

 همچو آفت بر درخت زندگی

 مرگ خنده باران خشم و کینه ای

 بر شاخ و برم و ریشه هایم آفتی

 راه میجویم نیست یاری یاوری

 تا گریزم از زوال این زندگی

 

Loneliness...